Το υπερκινητικό παιδίꓽστρατηγικές διαχείρισης στην καθημερινότητά του.

 

 

Το υπερκινητικό παιδί χαρακτηρίζεται σαν ένα παιδί απαιτητικό, με δυσκολία στην προσαρμογή, που δεν αντιλαμβάνεται τις απαγορεύσεις, με δυσκολία να επικεντρωθεί σε μια δραστηριότητα και με μεγάλη αστάθεια στη διάθεση.

Οι γονείς έρχονται συνεχώς αντιμέτωποι με ένα περιβάλλον στο οποίο δεν πιστεύουν ότι υπάρχει κάποια διαταραχή, αλλά ότι οι ίδιοι ευθύνονται για την συμπεριφορά των παιδιών τους. Τα όρια τους δοκιμάζονται συνεχώς, καθώς το παιδί δεν μπορεί να περιμένει και ενεργεί παρορμητικά.

Η εκπαίδευση των γονέων αποτελεί βασικό συστατικό της θεραπείας. Οι γονείς μαθαίνουν να αναγνωρίζουν τα δυνατά σημεία των παιδιών τους και να τα βοηθούν ούτως ώστε να τα χρησιμοποιούν θετικά στην καθημερινή ζωή. Με αποφασιστικό και καθοδηγητικό τρόπο οι γονείς μπορούν να ζητήσουν από το παιδί να συνεργαστεί μαζί τους για πράγματα που θεωρεί ενδιαφέροντα και να μην παραλείψουν να το επαινέσουν γι’ αυτό.

Το πρώτο πράγμα που απαραίτητα πρέπει να μάθουν οι γονείς όταν βρίσκονται με το παιδί τους είναι να χρησιμοποιούν μια θετική υποστήριξη και όχι σχόλια που επιβεβαιώνουν το λανθασμένο τρόπο λειτουργίας του. Η χρησιμοποίηση απόλυτων εκφράσεων όπως “κάθε φορά”, “ποτέ”, “πάντα”, “εξαιτίας σου”, “δεν μπορείς” σε κρίσιμες καταστάσεις, δηλώνουν απογοήτευση προς το παιδί και γι’ αυτό αναπτύσσει άμυνα, αρνητισμό  και μη συνεργασία. Το παιδί αντιλαμβάνεται την αρνητική στάση των γονέων του, στεναχωριέται, ανησυχεί ή προσβάλλεται και βιώνει αρνητικά συναισθήματα.

  • Όταν το παιδί κάνει κάτι με το οποίο δεν συμφωνούν, είναι λογικό να εκφράσουν την άρνησή τους με σαφή τρόπο, εκπέμποντας ξεκάθαρα μηνύματα.
  • Μπορούν να του ανακοινώσουν το αίτημα τους και έπειτα να περιμένουν έως ότου το εκτελέσει. Ποτέ δεν πρέπει να ζητούν πάρα πολλά πράγματα ταυτόχρονα, γιατί το παιδί θα ξεχάσει τουλάχιστον τα μισά.
  • Όσο πιο ήρεμα, χαλαρά, φιλικά ζητήσουν από το παιδί κάτι και μάλιστα με αίσθηση του χιούμορ, τόσο πιο γρήγορα αυτό είναι σε θέση να ανταποκριθεί σε απαιτήσεις που του είναι δυσάρεστες.
  • Οι γονείς πρέπει πάντα να ενισχύουν και να επαινούν την ίδια την προθυμία του παιδιού για προσπάθεια και όχι μόνο το αποτέλεσμα της πράξης του.
  • Τα παιδιά έχουν ανάγκη για σαφή δόμηση της καθημερινής ζωής και την διατύπωση των σταθερών κανόνων. Όσο περισσότερο ρυθμισμένη και προβλέψιμη είναι η καθημερινή ζωή τους, τόσο καλύτερη είναι η πορεία τους. Αυτή η δομή προϋποθέτει τη διαμόρφωση κανόνων αναφορικά με το χρόνο και τις διαδικασίες.

Για παράδειγμα, το παιδί το πρωί πρέπει να πηγαίνει στο μπάνιο και να ξέρει ακριβώς τι έχει να κάνει εκεί (να τοποθετήσει την οδοντόβουρτσα στην κούπα, να κρεμάσει την πετσέτα κ.τ.λ.). Χρειάζεται να γνωρίζει τι να κάνει όταν βγει από το μπάνιο και καθίσει στο τραπέζι για το πρωινό. Το ρολόι στην κουζίνα λειτουργεί ως χρονόμετρο και του υπενθυμίζει τις υποχρεώσεις του  και το χρόνο που του απομένει μέχρι να πάει στο σχολείο. Κάπως έτσι με σαφής οδηγίες θα μπορούσε να δομηθεί η μέρα του.

 

Νικολακοπούλου Αλεξάνδρα

Εργοθεραπεύτρια

 

To Top